به تازگی بیانیه عمومی سازمان عفو بین الملل در تاریخ 25 سپتامبر سال 2015 منتشر شده است که بیانگر نقض گسترده حقوق بشر توسط جمهوری ننگین اسلامی حاکم بر ایران می باشد.
در این بیانیه، عفو بین الملل مقامات رژیم ایران را فرا می خواند که فورا به شرایط بازداشت غیر انسانی زندانیان که در بسیاری از زندان های جمهوری ننگین اسلامی حاکم برایران رایج است، رسیدگی کنند؛ به ویژه به وضعیت درمان پزشکی و سلامتی آنها و همچنین بدتر شدن روند رسیدگی پزشکی به زندانیان مورد نظر می باشد. مقامات باید همچنین مطمئن شوند که تمام کسانی که در حبس هستند، به درمان پزشکی مناسب مطابق با استانداردهای بین المللی حقوق بشر دسترسی دارند و اطمینان یابند که به آن دسته از زندانیان که به درمان ویژه نیاز دارند، مرخصی درمانی داده شود.
در این گزارش از زندانیانی همچون خانم ها آتنا فرقدانی، آتنا دائمی، نرگس محمدی و آقایان حسین کاظمینی بروجردی، حسین رفیعی، محمدرضا پورشجری و افشین سهراب زاده نام برده شده است.
آقای دکتر احمد شهید، گزارشگر ویژه سازمان ملل در وضعیت حقوق بشر ایران، نگرانی خود را در مورد گزارش های دسترسی نامناسب و یا عدم دسترسی زندانیان به خدمات پزشکی اعلام داشت. در گزارش ماه مارس 2015، گزارشگر ویژه بیان داشت که تعدادی از زندانیان به علت عدم توجه پزشکی مناسب در خطر مرگ در زندان هستند. بر طبق گزارش ایشان، بسیاری از زندانیان علیرغم نیاز پزشکی از حق خودشان در دسترسی به درمان مناسب در کلینیک های پزشکی زندان و بیمارستان های خارج از زندان محروم مانده اند.
این وضعیت چه عمدی باشد و چه سهوی، بیانگر نقض تعهدات بین المللی ایران در عرصه حقوق بشر به علت فراهم نساختن درمان پزشکی مناسب برای زندانیان است. عدم درمان زندانیان نوعی نقض قوانین بین المللی منوعیت شکنجه است که در بند 7 منشور حقوق شهروندی و سیاسی (ICCPR) و قوانین استاندارد سازمان ملل در درمان زندانیان(موسوم به قوانین ماندلا)، موارد 34 تا 37 می باشد.
