پیکر شاهرخ زمانی، فعال کارگری که روز یکشنبه (۲۲ شهریور-۱۳ سپتامبر) در زندان رجایی‌شهر کرج با مرگی ناگهانی از دنیا رفت، روز سه‌شنبه (۲۴ شهریور) در گورستان "وادی رحمت" شهر زادگاهش، تبریز، به خاک سپرده شد.
این مراسم که با حضور اعضای خانواده، دوستان، و علاقه‌مندان شاهرخ زمانی برگزار شد و حاضران با شعارهای «زنده باد شاهرخ زمانی»، «درود بر شاهرخ زمانی» و «شاهرخ معلم ماست، راه شاهرخ راه ماست»، یاد و نام او را زنده نگه داشتند.
از سوی دیگر، آن‌گونه که دختر شاهرخ زمانی به وب‌سایت "هرانا" گفته، روز دوشنبه، پیکر این فعال کارگری پیش از انتقال به تبریز، در پزشکی قانونی کرج کالبدشکافی شد تا علت مرگ وی مشخص شود.
به گفته‌ی نینا زمانی، «با توجه به ارسال نمونه‌ها برای آزمایش‌های سم‌شناسی، نتیجه، ظرف یک تا دو ماه آینده مشخص خواهد شد».
پیش از این بهداری زندان رجایی‌شهر، در تشخیص اولیه‌ی خود، دلیل مرگ این فعال ۴۹ ساله را سکته‌ی مغزی اعلام کرده بود.
آن‌گونه که هم‌بندی‌های شاهرخ زمانی گفته‌اند، او سه-چهار روز قبل از مرگش دچار درد در قفسه سینه شده بود اما از آن‌جایی که پزشک متخصص تنها ماهی یک بار به این بیمارستان می‌رود، توسط پزشک عمومی معاینه شد که او نیز نتوانست علت درد را تشخیص بدهد.
شاهرخ زمانی روز یکشنبه در اقدامی غیرمعمول در هواخوری ظهر شرکت نکرد و زمانی که هم‌بندی‌های او بر سر تخت وی حاضر شدند با پیکر بی‌جانش روبه‌رو گردیدند در حالی که از بینی و دماغش خون آمده و دست چپش مشت بود.
شاهرخ زمانی، کارگر نقاش، و عضو هیات مدیره “کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری” و “هیات بازگشایی سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان” بود. او نخستین بار در خرداد ماه ۱۳۹۰ در تبریز بازداشت و پس از بیش از چهار ماه حبس با قرار وثیقه‌ی ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. وی پس از آزادی موقت با حکم قاضی شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به دو اتهام “تبلیغ علیه نظام” و “تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت ملی”، مجموعا به ۱۱ سال زندان محکوم شد که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر استان آذربایجان شرقی تأیید گردید.
شاهرخ زمانی روز ۲۴ دی ماه ۱۳۹۰ یک بار دیگر در محل کارش دستگیر و برای اجرای حکم سنگین حبس خود به زندان مرکزی تبریز منتقل شد. او پس از چند جابجایی در بندهای مختلف زندان تبریز و نیز انتقال دو ماهه به زندان یزد، در نهایت روز ۲۲ مهرماه ۱۳۹۱ به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شد و نزدیک به سه سال گذشته را در این زندان سپری کرد؛ وی در این مدت برای بیش از یک ماه به زندان قزل‌حصار کرج منتقل شد و هم‌چنین دادگاه تبریز نیز او را به اتهام توهین به رهبر جمهوری اسلامی به شش ماه حبس دیگر محکوم کرد.
این فعال کارگری در فروردین ۱۳۹۳ در حالی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد در نامه‌ای به احمد شهید، گزارش‌گر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، و ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در آن زمان، به آن‌ها اعلام کرده بود با وجود این‌که «طی ۴۲ روز اعتصاب غذا، ۲۳ کیلو لاغرشده، اما بدون درمان، به امان خدا رها شده است». آقای زمانی در آن نامه تاکید کرده بود که مسوولیت هر گونه عواقب جسمی اعتصاب غذایش را متوجه مقامات مسوول جمهوری اسلامی می‌داند.
