زبان پارسی را فارسی نیز می‌گویند.
زبان پارسی از سرزمین پارس در حدود استان امروزی پارس در جنوب ایران سرچشمه گرفته‌است و در زمان ساسانیان در دیگر سرزمین‌های ایرانی گسترش زیادی یافت بطوری‌که در جریان شاهنشاهی ساسانیان، زبان پارسی میانه و گویش‌های آن در خراسان جایگزین زبان‌های پارتی و بلخی شد و بخش‌های بزرگی از خوارزمی‌زبانان و سعدی زبانان نیز پارسی زبان شدند.گو یشی از پارسی میانه که بعدها فارسی دری نام گرفت پس از اسلام بعنوان گویش استاندارد نوشتاری در خراسان شکل گرفت و این بار با گسترش به سوی غرب به ناحیه پارس و دیگر نقاط ایران بازگشت.
در سال ۱۸۷۲ در نشست ادیبان و زبان‌شناسان ارو پایی در برلین، زبان‌های یونانی، فارسی، لاتین و سانسکریت بعنوان زبان‌های کلاسیک جهان برگزیده شدند. بر پایهٔ تعریف، زبانی کلاسیک به شمار می‌آید که 1- باستانی باشد
2- ادبیات غنی داشته باشد
3- در آخرین هزاره عمر خود تغییرات اندکی کرده باشد.
فارسی از نظر شمار و تنوع ضرب‌المثل‌ها در میان سه زبان اول جهان است. دامنه واژگان و تنوع واژه‌ها در فارسی همچنین بسیار بزرگ و پرمایه است و یکی از غنی‌ترین زبان‌های جهان از نظر واژه‌ها و دایره لغات بشمار می‌آید. در کمتر زبانی و فرهنگ لغاتی چون دهخدا (در ۱۸ جلد) و یا فرهنگ معین (در ۶ جلد) دیده می‌شود.
شمار فارسی‌گویان جهان را حدود ۱۱۰ میلیون تن برآورد کرد ه اند. زبان فارسی سیزدهمین زبان پرکاربرد در محتوای وب است.
https://www.facebook.com/586376054745432/photos/a.587226621327042.1073741827.586376054745432/842182995831402/?type=1&theater
